لنز دوربین

نمی شناختمت ، اما به خیالم تا آخر عمر،هر بار که این عبارت سرت را بالا بگیر را بشنوم،یاد تو بیفتم.شاید هم حالا حالاها،هیچ جا و در هیچ جمعی،روی آن را نداشته باشم که سرم را بالا بگیرم.

اصلاً آنطور که تو در لنز دوربین نگاه میکردی،یعنی هنوز هم نگاه میکنی،دیگر نمی شود با هیچ دوربینی مواجه شد.حتی دوربین سلفی موبایل.بعد از تو همه سلفی ها سلفی حقارت خواهد بود.

وقتی که دارم با رفقا و بستگان میخندم و به دوربین نگاه می کنم یاد تو خواهم افتاد.یاد آن داعشی زشت منظر،که پشتت ایستاده است.یاد آن چهره زیبای تو که اصلاً اثری از غم یا شکست در آن نیست.خنده ام تلخ خواهد شد...